خلاصه ماشینی:
"شایان ذکر است که منظور از خودکفایی این نیست که یک کشور در تمام محصولات کشاورزی خودکفا باشد،زیرا خودکفایی همیشه ضروری و اقتصادی نیست،ولی چون دلایل زیادی وجود دارد که کشورهای صنعتی ممکن است از مواد غذایی به عنوان حربهای در جهت اعمال اهداف سیاسی خود استفاده کنند،بنابراین،اتکای به واردات مواد غذایی میتواند نامطلوب باشد.
یک مثال ساده در مورد اصل مزیت نسبی (به تصویر صفحه مراجعه شود) بنابراین،به نفع هر دو کشور خواهدبود که ایران به تولید پسته و ترکیه به تولید گندم بپردازد و ما زاد محصولات خود را با یکدیگر مبادله کنند.
حال اگر دولت بخواهد که در جهت خودکفایی بیشتر گام بردارد، میتواند از طریق پرداخت یارانه به نهادههای مورد استفاده در تولید برنج به این هدف دست یابد.
با وجود تبعات رفاهی منفی سیاست خودکفایی و جاذبه مزیت نسبی و تجارت آزاد،در عمل مشکلات زیادی بر سر راه استفاده از این اصل در کشاورزی وجود دارد که در اینجا به عمدهترین آنها اشاره میشود: 1-به علت جمعیت زیاد بخش کشاورزی و سهم بالای آن در اشتغال، افزایش تولید کشاورزی،بهویژه مواد غذایی،بایستی یکی از هدفهای اقتصادی-اجتماعی کشور را تشکیل دهد،زیرا همانطوریکه در بالا اشاره شد،به دلایل زیادی،کشورهای غربی به این امر گرایش دارند که از مواد غذایی به عنوان حربهای در جهت اعمال اهداف سیاسی خود استفاده کنند.
با وجود این،دلیلی برای خوشبینی کشورهای غیرصنعتی در مورد تغییر نرخ مبادله به نفع محصولات کشاورزی(مواد غذایی)وجود ندارد،زیرا بیشتر کشورهای صنعتی نهتنها در صنعت،بلکه در کشاورزی نیز از کشورهای (شکل الف-4)خودکفایی کامل (به تصویر صفحه مراجعه شود) غیرصنعتی پیشی گرفتهاند."