خلاصه ماشینی:
"از آنجایی که یکی از اهداف مهم برنامه سوم توسعه اقتصادی کشور و یکی از موارد مهم طرح ساماندهی اقتصاد کشور"افزایش اشتغال و کاهش بیکاری میباشد،لذا توجه به این صنعت چون نسبت به سایر فعالیتهای اقتصادی به سرمایه کمتری نیاز دارد(در سال 5731 بهطور متوسط برای هر خانوار ارزش سرمایهگذاری در صنعت قالی و قالیچه 0949 ریال بوده است کل سرمایهگذاری انجام شده به وسیله خانوارها در این صنعت 774 ر 571 ر 8 هزار ریال میباشد)،توسعه تولید و تجارت آن از نظر ایجاد اشتغال مولد حایز اهمیت است علاوهبر آن از آنجا که فرش ایران نه تنها از لحاظ زیبایی و هنری دارای اهمیت است بلکه منبع ارتزاق گروه عظیمی از مردم کشور خصوصا روستاییان میباشد و از آنجا که صنعت قالیبافی غالبا با اقشار کم درآمد روستایی پیوند دارد تغییرات حاصله در این صنعت نه تنها بر اقتصاد کشور بلکه بر پدیدههای اجتماعی همچون مهاجرت،تغییر و ناهماهنگی در بافت جوامع شهری و روستایی نیز اثرات گستردهای دارد.
قبل از پیروزی انقلاب و دوره اوجگیری درآمد نفت(3531)پیمان ارزی برداشته شد و صادرکنندگان ملزم نبودند ارز حاصل از صادراتشان را به کشور بازگردانند و به سیستم بانکی جدول(2)-ارزش صادرات غیر نفتی و فرش دستباف طی سالهای 6731-1531 (به تصویر صفحه مراجعه شود) مأخذ:گزارش اقتصادی و ترازنامههای بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران،سالهای مختلف.
برقراری پیمان ارزی را از چند جنبه میتوان مضر برای صادرات فرش دانست: الف)اخذ پیمان ارزی برمبنای غیر واقعی از صادرکنندگان:نرخ پیمان ارزی از سوی کمیسیون نرخگذاری مرکز توسعه صادرات ایران در سطحی بالاتر از قیمتهای بازارهای جهانی تعیین میشود و در نتیجه صادرکنندگان متعهد به بازگرداندن درآمد ارزی بیش از آنچه به دست آوردهاند به اقتصاد کشور میشوند."