چکیده:
تسخیر سفارت آمریکا واکنش در قبال سیاستهایی بود که دولت آمریکا با کودتای 28 مرداد 1332 علیه کشور ما آغاز کرد و تا زمان پیروزی انقلاب اسلامی و حتی بعد از آن و زمان تسخیر سفارت آنها را ادامه داده بود.تسخیر سفارت آمریکا پاسخ به تهدیدهای خارجی نسبت به انقلاب بزرگ اسلامی و دستاوردهای آن بود که با توجه به تجربیات تاریخی به نگرانی جدی آن روز بخش قابل توجهی از دانشجویان و مردم تبدیل شده بود که دفاع از انقلاب مردمی و نظام نوپای حاصل از آن را مهمتریم وظیفه خود میدانستند.عکس العمل مثبت مردم در سراسر کشور پس از تسخیر سفارت آمریکا و اجماع عمومی در تأیید آن حرکت نشان داد که سیاستها و دخالتها و حمایت از رژیم دیکتاتوری شاه تاچه حد موجب نفرت همگانی شده بود.مقاله حاضر،اقدامات دبیرکل وقت سازمان ملل،تشکیل کمیسیون تحقیق،قطعنامههای شورای امنیت در ارتباط با موضوع گروگانها در سفارت آمریکا و نیز طرح مسئله در دیوان بین المللی دادگستری و بالاخره بیانیه الجزایر را مورد مطالعه قرار میدهد.
خلاصه ماشینی:
ايران ، گروگان گيري، شاه ، آمريکا، سفارت ، تسخير، خط امام ، کارتر با تسخير (تصرف )٢ سفارت خانه آمريکا در تهران در ١٣ آبان ١٣٥٨ به دست دانشجويان و عدم موفقيت تلاش هاي اوليه براي حل وفصل اين بحران ، دولت آمريکا در اولين گام با اين توضيح که با اشغال سفارت اين کشور در تهران ، صلح و امنيت بين المللي در معرض خطر قرار گرفته به طرح موضوع در شوراي امنيت سازمان ملل ١.
- همچنين با يادآوري درخواست رئيس شوراي امنيت در٩ نوامبر ١٩٧٩ که در تاريخ ٢٧ نوامبر تکرار شده است ، - با ابراز نگراني شديد از افزايش تنش بين جمهوري اسلامي ايران و آمريکا به لحاظ توقيف و بازداشت افراد آمريکايي که برخلاف مقررات حقوق بين الملل در ايران به گروگان گرفته شده اند و اين که اين موضوع ميتواند نتايج وخيمي براي صلح و امنيت بين المللي داشته باشد، - باتوجه به نامه هاي وزراي خارجه ايران به تاريخ ١٣ نوامبر ١٩٧٩ و اول دسامبر ١٩٧٩ در رابطه با شکايات و اعلاميه هاي ايران در اين قضيه ، - باتوجه به نامه دبيرکل در تاريخ ٢٥ نوامبر ١٩٧٩ که در آن وي بيان داشته که به نظر او شرايط موجود بحران بين ايران و آمريکا تهديدي جدي بر صلح و امنيت بين المللي است ، - با در نظرگرفتن قرارموقت ديوان بين المللي دادگستري مبنيبر درخواست آزادي فوري تمامي اتباع آمريکا که در ايران به گروگان گرفته شده اند و همچنين درخواست از ايران و آمريکا براي خودداري از هرگونه عملي که موجب تشديد تنش بين دو کشور ميشود، (26) - همچنين با در نظر گرفتن گزارش دبيرکل مورخ ٢٢ دسامبر ١٩٧٩ در رابطه با تحولات اوضاع ، - باتوجه به تعهد دولت ها براي حل و فصل اختلافات بين المللي از راه هاي مسالمت آميز و به گونه اي که صلح و امنيت بين المللي را در معرض خطر قرار ندهد، - با آگاهي از مسئوليت دولت ها درخودداري از تهديد يا توسل به زور در روابط بين المللي عليه تماميت ارضي يا استقلال سياسي هر دولتي و يا طرقي که در مغايرت با مقاصد سازمان ملل است ، ١.