خلاصه ماشینی:
"اول به دلیل امضای توافق بروکسل (فوریه 2004، بهمن 82) با اروپا، که در آن اروپاییها متعهد شدند در ازای تعلیق ساخت و مونتاژ قطعات سانتریفیوژ، پرونده ما را در ژوئن ببندند و دوم به این دلیل که در آستانه اجلاس ژوئن روند اعتمادسازی ما با آژانس کامل و ابهامات فنی و حقوقی آژانس تا حد بسیار زیادی حل شد، به گونه ای که مابقی ابهامات واقعا فرعی و جزئی بودند و بررسی آنها میتوانست در چارچوب پروتکل و پادمان پی گیری شود و دیگر ضرورتی نداشت که پرونده در دستور کار شورای حکام باقی بماند.
اجازه دهید من متن اصلی و ترجمه دقیق بند 1 را یک بار خدمتتان بخوانم: binding confidence building measure to be verified by the Agency is essential to addressing out standing issues -welcome the fact that iran has decided to continue and extend its suspension of all enrichment related and reprocessing activities and underlines that the full andsustained implementation of this suspension which is a voluntary non-legally «از این واقعیت که ایران تصمیم گرفته است تعلیق خود را در زمینه غنی سازی و همه فعالیتهای مرتبط با بازفرآوری، ادامه و توسعه دهد، استقبال میکند، و تأکید میکند که اجرای کامل و پیوسته این تعلیق، که داوطلبانه است، بدون الزام حقوقیاست و به قصد اعتمادسازی است، و باید توسط آژانس، راست آزمایی شود، برای پی جویی مسایل و ابهامات در دست بررسی (معوق) اساسی است.
یعنی اگر پیش نویس اولیه باقی میماند و اصلاح نمیشد، چون آنجا گفته شده بود تعلیق تا زمان به نتیجه رسیدن همه ابهامات باقیمانده، اساسی است، هر زمانی میخواستیم غنی سازی را شروع کنیم، میگفتند: ابهامات حل نشده و کار شما نقض درخواست essential در قطعنامه است و میتوانستند پرونده را ارجاع دهند به شورای امنیت."