چکیده:
مقاله حاضر به بررسی نظام برنامه ریزی فضایی اتریش می پردازد. گرچه شروع برنامه های آمایش سرزمین در اتریش بر اساس تعاریف نوین به دهه های ۵۰ و ۶۰ قرن بیستم برمی گردد، از سال ۱۹۷۱ با تشکیل کنفرانس آمایش این امر به طور جدی بر مبنای قانون اساسی در دستور کار ۹ ایالت به عنوان مسؤولان اصلی تهیه آن örok) سرزمین قرار گرفت. در یک سیستم پیچیده از توزیع قدرت و در سه سطح ملی (فدرال)، ایالتی و محلی این برنامه ها به اجرا در می آیند. دولت مرکزی مسؤولیت برنامه های آموزش عالی، فرودگا هها، مدیریت آب، حمل و نقل ریلی، جاد ه های بین منطق های، آزادراهها و جاد ههای فدرال، معادن، جنگل داری و امور مالی را برعهده دارد. قوانین ساختمانی و منطق هبندی، حفاظت از طبیعت، شکار وماهی گیری،کشاورزی، وضع و دریافت مالیات برعهده ایالت ها می باشد. اطلاعات مورد نیاز برنامه ریزی در سطح منطقه ای جمع آوری می شود و در تهیه برنامه های منطقه ای، هماهنگی با حکومت مرکزی و مناطق همجوار پیگیری شده و توصیه های لازم برای نظارت بر شهرداری ها و برنامه های شهری ارایه می شود. تنها سطحی که برنامه ریزی فضایی در تمام سطح محدوده اجرا می شود سطح کمون ها(سطح محلی) است که از وین، ۱۴ شهر خودمختار و ۲۳۴۲ شهرداری کاملا کوچک تشکیل می شوند در این سطح طرح های کالبدی محلی تهیه می شوند که به لحاظ حقوقی الزام آور بوده و می بایست اصول توسعه وعمران، ابزار اجرا و طبقه بندی کاربری اراضی را پیش بینی نمایند و توسط مرجع منطقه ای نظارت، بازبینی و تصویب نهایی گردند. از سال ۱۹۹۵ با پیوستن اتریش به اتحادیه اروپا، در تعامل با شرایط نوین سیاسی، اقتصادی واجتماعی و در هماهنگی با برنامه ریز یهای فراملی وحوزه ها و مناطق تعریف شده اروپایی، آمایش سرزمین در اتریش وارد مرحله تازه ای شده است