چکیده:
در این مقاله با استفاده از یک تجربه در حوزه سینمای مستند، نقش مثبت تصویر در روایتگری موثر مسائل اجتماعی در ایران نشان داده می شود. ادعای مقاله این است که بازگویی نتایج تحقیقات در قالب گزارش های خشک تحقیقی آکادمیک، افراد زیادی را از دسترسی به آنها و کسب آگاهی های اجتماعی لازم محروم می کند. بر اساس نتایج بدست آمده از چند تجربه می توان گفت در حالی که چنانچه نتایج تحقیقات در قالب تصویر عرضه شوند، علاوه بر تولید اطلاعات مورد نیاز محققین و دانشمندان، به فهم اجتماعی وسیع تر موضوع از جانب کنشگران اجتماعی نیز کمک خواهند کرد.
This article stresses the positive role of images in effectively narrating social problems in Iran، using a methodological experiment in the field of communication. It claims that reporting research findings in the format of rigid academic reports is exclusionary of a large part of the audience and will not result in the intended social awareness. In contrast، presenting research findings in visual formats، in addition to producing the necessary data for scientific examination، will help to develop a social understanding of the investigated subjects among a larger population. The most important finding of this research is that، in social science academic institutions، it is possible to add an effective، powerful and expressive language to the existing literally and graphical ones. This is the language of images.
خلاصه ماشینی:
"این به منزله پیشنهاد روشی است که در آن محقق ابتدا با استفاده از روشهای علوم اجتماعی و نیز ابزار علمی و تکنولوژیک جمعآوری اطلاعات،شناخت و آگاهی لازم را از موضوع تحقیق خود بدست میآورد و سپس در مرحله بعد برای بیان نتایج و یافتههای خود از روشهای دیگری به غیر از نوشتن گزارش تحقیقاتی،مقاله یا کتاب استفاده میکند.
در ستون مربوط به روش علوم اجتماعی،شواهد مثال بیشتر نشان دهنده بدست آوردن تصویری کلی از موضوع مطالعه است در حالی که ستون مربوط به مطالعات مستند به کیفیت بیان یافتهها و تاثیرگذاری آنها بر مخاطب بیشتر توجه دارد.
در اقامه مقاله،برای نشان دادن اینکه چگونه فیلم مستند به عنوان یک رسانه،میتواند جایگزین گزارش تحقیق در علوم ارتباطات اجتماعی شود و با این کار توان تاثیرگذاری بیشتری بر نخبگان و مردم عادی داشته باشد،یکی از فیلمهای تولید شده تحت عنوان طلاق را توصیف کرده و معانی تولید شدۀ آن را با تحلیل فیلم بیان میکنیم.
علیرغم وجود اشکالات فوق در فیلم مورد نظر،بحث بر سر این است که با توسعه روش های آموزش فیلم مستند میتوان انتظار داشت که در نهایت در دانشکدههای علوم اجتماعی متخصصینی پرورش یابند که قادر باشند علاوه بر بیان نتایج یافتههایشان در قالب نوشتاری،با استفاده از زبان تصویر که در دنیای امروز اهمیت بیشتری یافته است،شناخت خود را به دیگران،از سایر متخصصان گرفته تا عموم مردم منتقل کنند.
اما فهم و به کارگیری این مسئله که چگونه میتوان با یک دوربین همزمان تصاویر را ضبط کرد و در عین حال توضیح و تفسیری قابل قبول در چارچوب علم را برای وقایع اجتماعی بازنمایی شده در تصاویر ارائه داد نیاز به گذشت زمان و پیشرفت روش شناسیهای مورد نیاز در این حوزه دارد."