خلاصه ماشینی:
"12 شدت بیرونرانی بخش خصوصی در اثر سیاست ملی دولت-درهنگامی که عرضۀ پول ثابت باشد-به دو پدیده بستگی دارد: نخست،حساسیت یا کشش تقاضای پول نسبت به نرخ بهره:کینزیها معتقدند که تقاضای پول نسبت به نرخ بهره تقریبا با کشش(به تصویر صفحه مراجعه شود) است(نمودار 4-الف)و دراین حالت افزایش تقاضای پول از L به L تغییرات کوچکی در نرخ بهره ایجاد میکند.
اما پولگرایانمعتقدند که سرمایهگذاری نسبت به نرخ بهره حساس است و بدیندلیل با تغییر نرخ بهره از 1r به 2r سرمایهگذاری بسیار کاهش مییابد(نمودار 5-ب) در مورد حالت کینزی،افزایش تقاضای پول در اثر افزایشخریدهای دولت،تأثیر کوچکی بر نرخ بهره و سرمایهگذاری خواهدداشت و طبعا بیرونراندن بخش خصوصی ناچیز یا حتی هیچ است وگسترش تقاضا از مجرای اصل شتاب-که در این بحث نادیده گرفته(به تصویر صفحه مراجعه شود)نمودار(10):سری زمانی سرمایهگذاری در مسکنشده است-سرمایهگذاری را افزایش خواهد داد.
اگر سیاست مالی با افزایش عرضۀ پول صورت گیرد،دیگر نرخنمودار(11):سری زمانی خالص صادرات و کسر بودجه(به تصویر صفحه مراجعه شود)&%11542ESEG115G% بهره افزایش نمییابد و سیاست مالی اعمال شده تأثیر بسزایی بر تولیداقتصاد خواهد داشت؛اگرچه نباید این نکته را از ذهن دور داشت کهچنین سیاستهایی به افزایش سطح قیمتها منجر میگردد که مقدار اینافزایش نیز به شیب منحنی عرضه کل بستگی دارد.
هنگامی که کسر بودجه از راه فروش اوراق قرضۀ دولتی تأمین مالیشود،آیا احتمال بیرون راندن بخش خصوصی بیشتر است یا احتمالبیرون راندن معکوس؟ تحقیقات تجربی در مورد اثر ثروت بر تقاضای پول 5m نشان دادهاست که این پارامتر مثبت بوده اما چندان بزرگ نیست."