چکیده:
یکی از مهم ترین تعهدات بیمه گذار درقرارداد بیمه ، اطلاع رسانی کامل وصحیح به بیمه گر است . این تعهد درسه مرحله جریان دارد: قبل ازانعقاد قرارداد، درطول حیات قرارداد وپس از وقوع حادثه بیمه شده . بررسی موضوع نشان می دهد که تعهد بیمه گذار پیش ازانعقاد قرارداد ازتعهدی ابتدایی به تعهدی ثانوی تبدیل شده است ؛ به این معنا که بیمه گذار تنها در مقابل پرسش های صریح بیمه گر مکلف به ارایه اطلاعات است . به علاوه ، این تعهد بعد از انعقاد قرارداد نیز با ایجاد شرایط جدید از جمله تشدید خطر ویا ایجاد خطر جدید تداوم می یابد ونهایتا با وقوع حادثه بیمه شده ، درقالب تکلیف به اعلام حادثه به بیمه گرتجلی می یابد. این مقاله با نگاهی تطبیقی به بررسی قلمرو تعهد اطلاع رسانی دراین سه مقطع می پردازد.
خلاصه ماشینی:
١ این تکلیف که از آن بـه عنـوان «تعهـد پیش قراردادی به اطلاع رسانی» یادمی شود، به طور کلی تحت دو نظام قابل بررسی است : بند ١- تعهد بیمه گذار به عنوان تکلیفی اولیه نظام سنتی، تعهدی اولیه و مبنتی بـر «اعـلام خـودبـه خـودی »( la,spontaneous declaration edeclaration spontane)حقایق مرتبط با خطر را برعهده متقاضی بیمه تحمیل میکند.
بند٢- تعهد بیمه گذار به عنوان تکلیفی ثانویه الف - مفهوم در تحقیقی که تحت عنوان «مطالعه تطبیقی ماکس پلانک در خصوص حقوق قراردادهـای بیمـه در تعدادی از نظامهای ملـی اروپـایی »١بوسـیله بـیس دوو فـک (Fock &Basedow )در سـال ٢٠٠٢ منتشر شد، مشاهده میشود که تا آن زمان هنوز اصل «افشای خودبه خـودی اطلاعـات » بـر مقـررات بسیاری از کشورها از جمله بلژیک ، ایتالیا، لوگزامبورگ ، انگلستان ، ایرلندو حتی آلمان (اگـر چـه در آلمان تا حد زیاد تعدیل شده است ) غالب بوده است .
در این راستا، بنـد ٣ ماده ٢-١١٣ قانون مدنی فرانسه بیمه گذار را متعهد به اعلام شرایطی جدیدمی کند که در طـول مدت قرارداد موجب تشدید خطر یا ایجاد خطـر جدیـد مـی شـوندو پاسـخهای بیمـه گـذار بـه پرسش های بیمه گرو به طور کلی اطلاعات داده شـده در زمـان انعقـاد قـرارداد را بـی اعتبـار یـا نادرست میکنند، به طوری که اگر بیمه گر در زمان انعقاد قرارداد از آنها آگاهی داشت ، قـراردادرا منعقد نمیکرد یا این کار را با تعیین حق بیمه بیشتر انجام می داد.