خلاصه ماشینی:
"این کشایها،مربعی شکلند و احتمالا برای کار گذاشته شدن در شبکههای افقی و عمودی در نظر گرفته شده بودند ولی آنها را به شکل شعاعهایی در اطراف طاق کار گذاشتهاند،به طوریکه شکل آن تا حدودی زمخت و ناشکیل شده؛ولی سطح براق و زیبای کاشیها،جبرانکنندهء این نارسایی است.
عموما از طاقهای شکسته و تزیینات برجستهء مقرنس استفاده شده است ولی شکل غالب معماری(یعنی پایهها و طاقهای منحنی و گرد،و تزیینات،ردیف ستونها،شبکهء شکلهای طاقچهای و رفهای لبه حلزونی)همگی ریشهای اموی دارد که در اینجا با حد اکثر لطافت و ظرافت عرضه شدهاند.
هنر کتابت قرآنهای سدهء نهم و دهم افریقای شمالی نیز همانند قرآنهای خاور میان بر روی پوست گوساله و با قطعی تراز و افقی و به زیان کوفی نوشته شده؛گو اینکه علائم تفکیکی طبق سنتهای محلی گذاشته شدهاند،سرفصلها در قابی چهار گوش مزین به نقوشی زرگوب آورده شده که این تزیینات غالبا شبیه آثار تزیینی گچی یا کندهکاریهای چوبی معاصر است.
تاریخچهء صیقل دادن در این منطقه،هنوز هم مورد بحث و تردید است؛ولی احتمال دارد که این شیوه و سبکهای آن از مراکز عباسیان به دو نقطه وارد شده باشد:به قیروان که محصولات محلی رنگارنگ همان طرحهای کوچک سفالیهایی را داشت که برای مسجد جامع فرستاده میشد،و در فسطاط که اشیاء تکرنگ ساختهشدهء آن از نوع اریب تراشخوردهء سبک طولونیها بود.
به نظر میرسد که اسپانیا کار تراشکاری و صیقل دادن را از شمال افریقا گرفته است ولی از آنجا که تماسهایی نیز با مصر و سرزمینهای شرقی اسلامی داشته ممکن است از آنها اقتباس کرده باشد."