چکیده:
بانکها نه تنها واسطهگر پول، بلکه خالق پول نیز هستند. توانایی بانک در خلق اعتبار ناشی از ویژگی منحصر به فرد آن در انتشار بدهیهایی (سپردهها) است که به عنوان ابزار مبادله و پول مورد قبول آحاد اقتصادی است. اگرچه این کارکرد بانک در ادبیات خرد بانکداری تحت عنوان «انتقال نقدینگی» بحث شده، اما کمتر در مقالات کلان به آن پرداخته شده است. در این پژوهش میخواهیم با توسعۀ یک مدل کینزی جدید با حضور چسبندگی قیمتی و سایشهای مالی، ولی بدون لحاظ سایشهای حقیقی، پیامدهای کارکرد انتقال نقدینگی بانک را بررسی کنیم. در این مدل بانک میتواند با انبساط خودخواستۀ ترازنامهاش، اقتصاد را تامین مالی کند. هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی کیفی سازوکار انتقال تکانهها در چنین چارچوبی است. برای شناسایی سازوکارهایی که بانک خالق پول ایجاد میکند نتایج را با دو مدل دیگر، که در آنها بانک تنها واسطهگر وجوه است و خالق اعتبار نیست (مدلهای واسطهگر مالی و ضریب فزاینده) مقایسه کردهایم. نتایج پژوهش حاضر نشان میدهد، تا زمانی که بانک به سپردههای سرمایهگذاری خانوار به عنوان منبع حاشیهای تامین مالی وام دسترسی دارد، توانایی بانک در خلق پول تنها بر رفتار متغیرهای اسمی تاثیرگذار است.
This paper investigates the implications of bank money creation by developing a New Keynesian model that incorporates price rigidity and financial frictions but without real rigidities. Banks play a dual role as intermediaries of loanable funds and creators of credit. Their unique ability to create credit stems from the acceptance of their liabilities as a medium of exchange by economic agents. While the microeconomics of banking literature has addressed this function as liquidity transformation, there is a lack of macro-level analysis on this topic. We compare our baseline model with two alternative models: one featuring banks solely as intermediaries of loanable funds and another based on deposit multiplier models. Our model demonstrates that when banks have access to investment deposits held by households, their money-creation power predominantly affects nominal variables in the economy.
خلاصه ماشینی:
, 2004; Gertler & Karadi, 2011; Nuno & Thomas, 2017)، اما به نظر میرسد بانک در عمل میتواند با خلق پول (محدود به قیدهای تنظیمگر) نیز وامدهی کند.
New Keynesian نتایج این پژوهش نشان میدهد تا زمانی که بانک بدون هیچ محدودیت اضافهتری 1 برای وامدهی به سپردههای سرمایهگذاری خانوار دسترسی دارد و بانک مرکزی نیز از چارچوب هدفگذاری تورم برای سیاستگذاری پولی استفاده میکند، توانایی بانک در خلق پول رفتار متغیرهای حقیقی را تحت تاثیر قرار نمیدهد.
بر اساس نتایج، محدود بودن وامدهی به موجودی نقد بانک در این مدل باعث کاهش تولید در حالت پایدار نسبت به دو مدل دیگر میشود و تلاطم بیشتر نرخ بهره وام هنگام اصابت تکانهها را به همراه دارد.
Dynamic Stochastic General Equilibrium Neoclassical جدول ۱: نسلهای مختلف مدلسازی بانک در یک مدل کلان {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} برای رسیدن به مدلهای نسل سوم، امکان ایجاد سپرده عندالمطالبه (معادل سپرده جاری در این پژوهش) به مدلهای نسل دوم افزوده شده است.
اما برخلاف پژوهش گرتلر و کارادی (2011)، ترازنامه بخش مالی در آغاز این سازوکار Ven dan Heuvel Gertler & Kiyotaki Financial Accelerator De Fiore & Uhlig Bernanke & Gertler در این مدل، واسطهگر مالی منابعی که از خانوار جمعآوری کرده را به بنگاهها وام میدهد.
در اَشکال (2) و (3)، تغییرات حالت پایدار مقادیر حقیقی متغیرهای مدل در اثر تغییر نرخ ذخیرۀ سپرده جاری برای مدلهای بانک خالق پول و ضریب فزاینده آمده است 1 .